บทที่ 107 เธอเป็นแฟนของฉัน

มือของอัลเลนค้างเติ่งอยู่กลางอากาศขณะที่เขาจ้องมองอเดลีนอย่างไม่เชื่อสายตา “อเดลีน ผม—ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมขอโทษ ผมแค่ ผมแค่...”

“ออกไปจากฉันนะ!” อเดลีนยกเข่าขึ้นเล็งไปที่เป้าของอัลเลนตรงๆ

อัลเลนถอยหลังตามสัญชาตญาณ เปิดโอกาสให้อเดลีนมีเวลาพอที่จะฉวยโทรศัพท์ของเขาแล้วกดเบอร์ที่เธอจำได้ขึ้นใจ

“อัลเลน ไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ